Βρήκα τον γατούλη μου πατημένο στο δρόμο.
Πρόσφατα ο άνθρωπος που θεωρούσα καλύτερο κ μοναδικό μου φίλο εξαφανίστηκε από τη ζωή μου έτσι ξαφνικά με τον πιο απαράδεκτο τρόπο, με μια αγενή συμπεριφορά που δεν μπορώ να εξηγήσω. Μόνος μου φίλος έμεινε ο γατούλης, δεν αμφεβαλα ποτέ πως με αγαπούσε περισσότερο και απολάμβανε τη παρέα μου περισσοτερο από κάθε άλλον.
Σήμερα το πρωί τον βρήκα πατημένο στο δρόμο, αν και δεν πήγαινε ποτέ πιο πέρα από κάποιο συγκεκριμένο όριο, πότε δεν πήγαινε κοντά στο δρόμο. Όμως στη γειτονιά δεν ήξερα άλλο τέτοιο γατί, δεν μπόρεσα να δω τα μάτια του τα γαλανά γιατί τον είχαν ματώσει. Αναγνώρισα όμως ότι αυτά ήταν τα ποδαράκια του, αυτή ήταν η γούνα του, ολόλευκος, τώρα με σημάδια γκρίζα από τα αυτοκίνητα....
Ξαναγύρισα πίσω και κλαίγοντας στη μέση της λεωφόρου άφησα τα λουλούδια που του άρεσαν....
Αργότερα του πήγα και το φαγητό που θα του έδινα σήμερα.
Χθες τον είχα ταισει και πρωί γιαουρτακι πρόβειο και απόγευμα μοσχαράκι, πότε δεν του έλειψε το φαγητό και πότε δεν ήταν στα σκουπίδια. Δεν θέλαμε να τον λιώσουν τα αυτοκίνητα, ήταν ο φίλος μας. Τον μαζέψαμε ....αφού δεν το έκανε αυτός που τον πάτησε.... Και τον βάλαμε σε μια άκρη αλλού κι όχι στα σκουπίδια γιατί το φίλο σου δεν τον πετάς στα σκουπίδια και δεν περιμένεις να τον πάνε στη χωματερή σα να ναι σκουπίδι.... Με το φαγητό του και τα λουλούδια του...
Δεν έχω τι άλλο να πω και πώς να περιγράψω τι ζωή ενός ανθρώπου όταν με ει χωρίς κανένα φίλο. Θα είναι για πάντα δίπλα μου και στη καρδιά μου, θα θυμάμαι πώς με περίμενε και πώς δεν Μ άφηνε να φύγω, πώς ερχόταν να με συνοδεύσει ως τη πόρτα οπότε με έβλεπε από μακριά.
Σ' αγαπάω Παιδαρουλη μου και θα σ' αγαπώ για πάντα.
Δεν πρόλαβα να τον σώσω όπως έσωσα από βέβαιο θάνατο έναν άλλο γατούλη μου...
Ήταν ο τελευταίος διάδοχος της Ψιψινας μου, της Βασίλισσας των γάτων. Δεν θέλω να έχω κανένα άλλο γατί γιατί δεν τα ξέρω, μονο τους διαδόχους της Ψιψινας μου στεγασα και περιέθαλψα. Και δεν αντέχω το πόνο του να πεθαινουν μπροστά μου. Θέλω να ζουν ελεύθερα όπως έζησαν όλα τους, με την αγάπη και τη βοήθεια που τους προσέφερα. Και με την ίδια λογική να τους φέρονται κι οι άλλοι κι όχι να τα παρατάνε πατημένα στο δρόμο και να πηγαίνουν αμέριμνοι στη δουλειά τους.
Ο γατούλης μου δεν έχει εμφανιστεί ακόμη στην αυλή από το πρωί....
Πρόσφατα ο άνθρωπος που θεωρούσα καλύτερο κ μοναδικό μου φίλο εξαφανίστηκε από τη ζωή μου έτσι ξαφνικά με τον πιο απαράδεκτο τρόπο, με μια αγενή συμπεριφορά που δεν μπορώ να εξηγήσω. Μόνος μου φίλος έμεινε ο γατούλης, δεν αμφεβαλα ποτέ πως με αγαπούσε περισσότερο και απολάμβανε τη παρέα μου περισσοτερο από κάθε άλλον.
Σήμερα το πρωί τον βρήκα πατημένο στο δρόμο, αν και δεν πήγαινε ποτέ πιο πέρα από κάποιο συγκεκριμένο όριο, πότε δεν πήγαινε κοντά στο δρόμο. Όμως στη γειτονιά δεν ήξερα άλλο τέτοιο γατί, δεν μπόρεσα να δω τα μάτια του τα γαλανά γιατί τον είχαν ματώσει. Αναγνώρισα όμως ότι αυτά ήταν τα ποδαράκια του, αυτή ήταν η γούνα του, ολόλευκος, τώρα με σημάδια γκρίζα από τα αυτοκίνητα....
Ξαναγύρισα πίσω και κλαίγοντας στη μέση της λεωφόρου άφησα τα λουλούδια που του άρεσαν....
Αργότερα του πήγα και το φαγητό που θα του έδινα σήμερα.
Χθες τον είχα ταισει και πρωί γιαουρτακι πρόβειο και απόγευμα μοσχαράκι, πότε δεν του έλειψε το φαγητό και πότε δεν ήταν στα σκουπίδια. Δεν θέλαμε να τον λιώσουν τα αυτοκίνητα, ήταν ο φίλος μας. Τον μαζέψαμε ....αφού δεν το έκανε αυτός που τον πάτησε.... Και τον βάλαμε σε μια άκρη αλλού κι όχι στα σκουπίδια γιατί το φίλο σου δεν τον πετάς στα σκουπίδια και δεν περιμένεις να τον πάνε στη χωματερή σα να ναι σκουπίδι.... Με το φαγητό του και τα λουλούδια του...
Δεν έχω τι άλλο να πω και πώς να περιγράψω τι ζωή ενός ανθρώπου όταν με ει χωρίς κανένα φίλο. Θα είναι για πάντα δίπλα μου και στη καρδιά μου, θα θυμάμαι πώς με περίμενε και πώς δεν Μ άφηνε να φύγω, πώς ερχόταν να με συνοδεύσει ως τη πόρτα οπότε με έβλεπε από μακριά.
Σ' αγαπάω Παιδαρουλη μου και θα σ' αγαπώ για πάντα.
Δεν πρόλαβα να τον σώσω όπως έσωσα από βέβαιο θάνατο έναν άλλο γατούλη μου...
Ήταν ο τελευταίος διάδοχος της Ψιψινας μου, της Βασίλισσας των γάτων. Δεν θέλω να έχω κανένα άλλο γατί γιατί δεν τα ξέρω, μονο τους διαδόχους της Ψιψινας μου στεγασα και περιέθαλψα. Και δεν αντέχω το πόνο του να πεθαινουν μπροστά μου. Θέλω να ζουν ελεύθερα όπως έζησαν όλα τους, με την αγάπη και τη βοήθεια που τους προσέφερα. Και με την ίδια λογική να τους φέρονται κι οι άλλοι κι όχι να τα παρατάνε πατημένα στο δρόμο και να πηγαίνουν αμέριμνοι στη δουλειά τους.
Ο γατούλης μου δεν έχει εμφανιστεί ακόμη στην αυλή από το πρωί....
