Ελπίζω να μην τύχει σε κανέναν να βρεί το γατάκι του χτυπημένο στο δρόμο και φυσικά σε κανένα γατάκι αδέσποτο ή μή να βρεθεί σ'αυτή τη θέση.
Πριν λίγες μέρες γατάκι που έχει γεννηθεί και μεγαλώσει στην αυλή μας βρέθηκε χτυπημένο στο ΧΩΜΑΤΟΔΡΟΜΟ, ανάμεσα στο σπίτι μας και στο σπίτι του γείτονα, σε ένα δρόμο που περνούν το πολύ 4 αμάξια από τη γειτονιά κι ένα μηχανάκι. ΘΑ γράψω για αυτό το γεγονός και πώς το αντιμετωπίσαμε.
Φύγαμε από το σπίτι για μισή ώρα, ο γατούλης, οχτώ μηνών, ήταν στην αυλή. Γυρίζοντας τον βρήκαμε ξάπλα στο χωματόδρομο, παραξενεύτηκα που ήταν εκεί και σκέφτηκα μήπως κάποιος τον χτύπησε! Αφού τρακάραμε το αμάξι από την τρομάρα μας, τον φώναξα και σήκωσε το κεφαλάκι του, μας κοίταξε. Δε μπορούσε να κουνηθέι. Είχε αίματα στο μέρος του κεφαλιού που ακουμπούσε στο έδαφος. Ανέσενε πολύ γρήγορα και κοφτά σα να 'ταν τσατισσμένο και ήθελε να κλάψει ή σαν η ανασα του να λιγόστευε. Πραγματικά δες ήξερα αν θα ζούσε σε 5'. Ευτυχώς αμέσως τον βάλαμε σε ένα κουτί. Δέσαμε το κουτί με ένα σχοινί μην και αγριέψει και μας επιτεθεί. Πήγαμε αμέσως στο γιατρό που μας είχε γράψει φάρμακα για την προηγούμενη γάτα και έιχε θεραπευτεί. Ήταν κλειστά, δεν ήξερα καν αν ο γατούλης ζούσε ακόμα. Ήταν 9:22το πρωϊ και το ιατρείο θα άνοιγε μετά από μισή ώρα. Τον πήγαμε σε ένα άλλο ιατρείο. Ο γιατρός του έκανε ενεση αντιβίωση, μέτα ένεση για να σταματήσει να τρέχει το αίμα, κι επίσης μας είπε ότι του έκανε κορτιζόνη. :(
Ο γιατρός είπε ότι το πιό πιθανό είναι να μη μπορέσει, και πρότινε κρυφά να του κάνει ένεση για να του πάρει τη ζωή... Ευτυχώς έιχα ήδη προειδοποιήσει τον μπαμπά μου αν προταθεί κάτι τέτοιο να αρνηθούμε. Έτσι κι έγινε.
Ο γιατρός έλεγε ότι μέσα του είχε σοβαρή ζημιά, είχε πολύ αιμορραγία στο πνέυμονα, είχε σπάσει τη κάτω γνάθο και θέλει χειρουργείο αλλά δε τον βλέεπι να αντέχει το χειρουργείο.Αργότερα μας είπε ότι επειδή είναι μικρούλης θα επουλωθεί μόνο του το σαγόνι αλλά θα είναι μάλλον στραβό. (Είπε πως αντέχει χωρίς τροφή 3 μέρες).
Είπε αντιβίωση για 7 μέρες.
Τον πήραμε σπίτι, ανέσενε δυνατά λαχανιασμένα. Στηριζόταν στο κουτί και το αίμα έτρεχε..... Η ενεση υποτίθεται ότι θα σταμάταγε μια μικρή αιμορραγία κι όχι αυτή του πνεύμονα. Θα έπρεπε να περιμένουμε να ζήσει 12 ώρες και μετά άλλες 12. ΕΖΗΣΕ.
Τον πήραμε σπίτι, ανέσενε δυνατά λαχανιασμένα. Στηριζόταν στο κουτί και το αίμα έτρεχε..... Η ενεση υποτίθεται ότι θα σταμάταγε μια μικρή αιμορραγία κι όχι αυτή του πνεύμονα. Θα έπρεπε να περιμένουμε να ζήσει 12 ώρες και μετά άλλες 12. ΕΖΗΣΕ.
Πήγαινα κάθε λίγα λεπτά να δω αν ανασαίνει. Πολλές φορές ανέσενε αλλά ήταν αναίσθητος, του σηκώναμε το κεφάλι και δεν αντιδρούσε.....Είχα τρελλαθεί.
Μια νύχτα, ίσως η δεύτερη, πήγαμε να δούμε αν ζεί και ήταν στη σκάλα και μας κοίταγε!!!
Μια νύχτα, ίσως η δεύτερη, πήγαμε να δούμε αν ζεί και ήταν στη σκάλα και μας κοίταγε!!!
Πάθαμε το πιό ευχάριστο σοκ της ζωής μας.
έπρεπε να έχομε κλεισει τη πορτούλα επειδή θα έβρεχε κιόλας αλλά δεν την είχαμε κλείσει ακόμα, ευτυχώς, γιατί έτσι μπόρεσε και περπάτησε κιόλας, ίσως κι αφόδεψε και δε το ξέραμε.
Επίσης όταν τον ξαναείδε ο γιατρός μας έγραψε κι ένα κολλήριο για το ματάκι του γιατί δεν έιχε χτυπλησει τον αμφιβηστροειδή αλλά ήταν μέσα άσπρο... Ήταν ένα κολληριο κορτιζόνης, το λένε Tobradex. Δεν θέλω να πάτε και να δώσετε σε οποιαδήποτε κατάσταση ή ζώο τα σκευάσματα που αναγράφω, τα γράφω απλά για να θυμάμαι εγώ ή και όποιος ενδιαφέρεται με τη σκέψη ότι να, μπορεί να ρωτήσει ένα κτηνίατρο αν πρεπει να του δώσει αυτό ή το άλλο. Φυσικά και η κάθε περίπτωση είναι διαφορετική και δε πάιζουμε με τη ζωή του ζώου ή οποιουδήποτε οργανισμού.
έπρεπε να έχομε κλεισει τη πορτούλα επειδή θα έβρεχε κιόλας αλλά δεν την είχαμε κλείσει ακόμα, ευτυχώς, γιατί έτσι μπόρεσε και περπάτησε κιόλας, ίσως κι αφόδεψε και δε το ξέραμε.
Επίσης όταν τον ξαναείδε ο γιατρός μας έγραψε κι ένα κολλήριο για το ματάκι του γιατί δεν έιχε χτυπλησει τον αμφιβηστροειδή αλλά ήταν μέσα άσπρο... Ήταν ένα κολληριο κορτιζόνης, το λένε Tobradex. Δεν θέλω να πάτε και να δώσετε σε οποιαδήποτε κατάσταση ή ζώο τα σκευάσματα που αναγράφω, τα γράφω απλά για να θυμάμαι εγώ ή και όποιος ενδιαφέρεται με τη σκέψη ότι να, μπορεί να ρωτήσει ένα κτηνίατρο αν πρεπει να του δώσει αυτό ή το άλλο. Φυσικά και η κάθε περίπτωση είναι διαφορετική και δε πάιζουμε με τη ζωή του ζώου ή οποιουδήποτε οργανισμού.
Τον ταίζαμε 1ml Augmentin πρωί και βράδυ, με τη συριγγγούλα. Είιχα αναμίξει το φάρμακο με λίγο νερό και κονσέρβα πατέ που σύμφωνα με το γιατρό έπρεπε να τρώει. Επίσης έπρεπε λεεί να του δίνουμε 1ml νερό κάθε 3 ώρες... γιατί ήταν αφυδατωμένος επειδή είχε χάσει πολύ αίμα...
Μετά μου είπε ότι είναι υπερβολή το κάθε 3 ώρες. Τελικά το άλλο πρωϊ ο γατούλης ήπιε τουλαχιστον 200ml με τη μία! ΄Εφαγε μόνος του αναράιωτο φαϊ, πατέ κι ακόμη μπόρεσε κι έφαγε τροφή μοσχαράκι σε σάλτσα, επίσης αναραίωτο. Άρχισε σιγά σιγά να περπατά παντού και να δεί αν μπορούσε να κάνει αυτά που έκανε, ακόμα και στο συντριβάνι ανέβηκε έτσι για να δεί αν γίνεται, χωρίς να πιέι, παρόλο που έπεσε δύο φορές.
Όλα καλά, εννοώ όλο και καλύτερα αλλά ο γατούλης δεν κατούρησε ούτε το μισό λίτρο νερό ούτε αφόδευσε....
Ο γιατρός είπε ότι το σόκ που πέρασε έιναι ανασταλτικός παράγοντας και δεν τον αφήνει να αφοδεύσει, του είναι δύσκολο. Επίσης είπε ότι ακόμα κι αν δε φάει ο οργανισμός του παράγει κόπρανα και πρέπει να κάνει γιατί αν δε κάνει για πολλές ώρες μπορεί να πάθει κάποιο άλλο πρόβλημα στο έντερο. Επίσης μας είπε ότι αν δεν έτρωγε και δεν έπινε τίποτα θα τον πηγαίναμε στο ιατρείο για ορό και μετά θα μας έδειχνε ο γιατρός πως να του κάνουμε εμείς ορό!
Ο γιατρός είπε ότι το σόκ που πέρασε έιναι ανασταλτικός παράγοντας και δεν τον αφήνει να αφοδεύσει, του είναι δύσκολο. Επίσης είπε ότι ακόμα κι αν δε φάει ο οργανισμός του παράγει κόπρανα και πρέπει να κάνει γιατί αν δε κάνει για πολλές ώρες μπορεί να πάθει κάποιο άλλο πρόβλημα στο έντερο. Επίσης μας είπε ότι αν δεν έτρωγε και δεν έπινε τίποτα θα τον πηγαίναμε στο ιατρείο για ορό και μετά θα μας έδειχνε ο γιατρός πως να του κάνουμε εμείς ορό!
Ξεκίνησαν τα καθαρτικά. Θα δίναμε μια δόση των 1,5ml Duphalac και θα περιμέναμε εως 2 ώρες. Μετά πάλι στο σπιτάκι για να τον ελέγχουμε, βλέπετε δεν έχουμε άμμο αλλά κήπο. Σύμφωνα με το γιατρό όσο είναι στο κουτι δε θα αφοδεύσει. Του δώσαμε 2 δόσεις, δηλαδή δύο μέρες τίποτα δεν έκανε... περιμέναμε το άλλο πρωί για τη 3η και τελευτάια δόση. Δεν προλάβαμε όυτε να τον δούμε, έφυγε τρέχοντας και κρύφτηκε κάτω από το έλατο. Δεν είχα άλλη επιλογή από το να του βάλω φαγητάκι με αντιβίωση. Έφαγε λίγο και έτρεξε για κατούρημα! Μετά έφυγε από τη ναυλή αν και έβρεχε! Κάτω από το αμάξι πήγε.
Ο ίδιος ο γιατρός μου τηλεφώνησε δέκά λεπτά αφότου πήγε στο ιατρείο, για να δεί λέει τι κάνει ο γατούλης! :)
Μας είχε πει ότι από τη στιγμή που δε θα θέλει να τον πιάσουμε είναι τελείως καλά και δε χρεια΄ζεται φάρμακο. Επίσης το ότι καθαρίζεται μόνος του με το χεράκι του είναι σημάδι ότι είναι καλά!
Τώρα βέβαια ανησυχώ που έιναι έξω αλλά η χαρά μου έινια απερίγραπτή που ζεί, τρέχει, τρώει και κάνει ό,τι και πριν. Όσο ήταν στο κουτί δε μπορούσα να πάω πουθενά, όχι επειδή με κράταγε μέσα η υποχρέωση του ταϊσματος αλλά γιατί δε μπορούσα εγώ να απολαμβάνω κι αυτός να μη μπορεί να ανασάνει, εγω να διαβάζω ένα βιβλίο κι αυτός να πνίγεται στο αίμα... Δεν είδα ούτε μια στιγμή από το παιχνίδι Μπάρτσα-παρι σεν ζερμεν 6-1. Δεν είχα όρεξη, ήμουν και κουρασμένη αλλά δεν είχα όρεξη.
Έτρωγα μόνο με τη σκέψη ότι πρέπει να είμαι καλά για να τον φροντίζω.
Ύστερα από αυτό που περάσαμε, δεν θέλω άλλα γατία στην αυλή μας, όχι γιατι δε τα αγαπάω και με αγανάκτησαν, θέλω να τα φροντίζω αλλά δεν ξέρω αν α αντέξω να ξαναδώ κάποιο έτσι, θα τρελλαθώ. Επίσης έινια πολύ άγχος, όταν έχεις νεογέννητα γατιά στο σπίτι/αυλή, να πηγάινεις κάθε μέρα να δεις αν ζουνε, αν έφαγαν, αν περπατησαν... Ωστόσο είμαι ΚΑΤΑ των στειρώσεων της γάτας, δεν είμαι εγώ αυτή που θα αποφασίσει ούτε για τη ζωή της ούτε μπορώ να της πάρω τα μωρά και να τα χαρίζω ή ακόμα χειρότερα να τα πουλάω... ούτε και μπορώ να της στερήσω το δικάιωμα να γίνει μάνα και να έχει οικογένεια και μια φυσιολογική ζωή στο φυσικό της περιβάλλον που είναι η ύπαιθρος κι όχι ένα σαλόνι όπου ποτέ δεν είδε τον ήλιο.
Το ότι ο γιατρός είπε ότι για να αποφευχθούν αυτά τα φαινόμενα φέρνου νσυχνά γάτες για στείρωση με βρίσκει εντελώς αντίθετη. Δηλαδή, όπως του είπα, αν ήταν στειρωμένος δε θα τον χτύπαγαν; Είπε δε θα έιχε την επιθυμία να βγεί έξω... Και του είπα δηλαδή θα πρέπει να εξαφανίσουμε από τη Γή τις γάτες για να μη τις πατάνε; Δεν είχε απάντηση. Είπε μονάχα ότι σέβεται τη θέση μου. Κι όπως βλέπετε ο γατούλης ούτε σιδεράκια χρειάζεται, ούτε ορό, ούτε ένεση που παύει μια ζωή.... Θέλει μόνο να ζεί ελεύθερος!Ύστερα από αυτό που περάσαμε, δεν θέλω άλλα γατία στην αυλή μας, όχι γιατι δε τα αγαπάω και με αγανάκτησαν, θέλω να τα φροντίζω αλλά δεν ξέρω αν α αντέξω να ξαναδώ κάποιο έτσι, θα τρελλαθώ. Επίσης έινια πολύ άγχος, όταν έχεις νεογέννητα γατιά στο σπίτι/αυλή, να πηγάινεις κάθε μέρα να δεις αν ζουνε, αν έφαγαν, αν περπατησαν... Ωστόσο είμαι ΚΑΤΑ των στειρώσεων της γάτας, δεν είμαι εγώ αυτή που θα αποφασίσει ούτε για τη ζωή της ούτε μπορώ να της πάρω τα μωρά και να τα χαρίζω ή ακόμα χειρότερα να τα πουλάω... ούτε και μπορώ να της στερήσω το δικάιωμα να γίνει μάνα και να έχει οικογένεια και μια φυσιολογική ζωή στο φυσικό της περιβάλλον που είναι η ύπαιθρος κι όχι ένα σαλόνι όπου ποτέ δεν είδε τον ήλιο.
Ευχαριστώ το γιατρό που τον βοήθησε και νοιάστηκε γι' αυτόν.
