Παρόλο που μετα το περιστατικο με γατούλι και το ατύχημα αποφασίσαμε να μην ξανααναλάβουμε αδέσποτα γατάκια αλλά απλά να τους προσφέρουμε καταφύγιο στην αυλή μας, η Ψιψίνα μας άφησε στην αυλή τον Παίδαρο, τον κατάλευκο γαλανομάτη γιό της. Σπανίως τον ταϊζαμε γιατι έτρωγε μόνος του στη φύση και ήταν χορτασμένος. Ένα μήνα περίπου κάθεται στην αυλή και κάνει τούμπες... μεγάλο μας τον έφερε. Λοιπόν αυτός ο γατούλης, περίπου 9 μηνών, άρχισε με τα χιόνια να ακούγεται σα κρυωμένος, πριν καμιά βδομάδα ακουγόταν σα να χει κατι στα πενυμόνια του ή σα να ναι βραχνιασμένος και την άλλη μερα αρχισε να φτιαρνίζεται συνέχεια. :( Για να μη μου γίνει χειρότερα αποφάσισα να πάω να ρωτήσω το γιατρό μήπως θέλει φάρμακο. Χωρίς το γατούλη, γιατι δεν τον χαϊδέυουμε καν, τον θεωρώ άγριο γάτο, δεν εξοικοιωμένος με αγκαλιές αν και δέιχνει πως θέλει. Λοιπόν ο γιατρός μου έιπε οτι απο την περιγραφή έχει μια ίωση γάτας και την έχει σε ελαφρά μορφή. (Την βαριά μορφή την είδα κι αυτή στο γκρί γατάκι παλαιότερα και με τίποτα δε θελω να το ξαναδώ ή να το ζήσει άλλο γατάκι ή οποιοδήποτε ζώο.).
Έλεγε ότι αυτή η ίωση προσβάλει το αναπνευστικό σύστημα, κάνει τσίμπλες και μυξουλες. Εμένα ο γατούλης εκτός απο το φτιάρνισμα και το βηξιμο/δυσκολία δεν παρουσίαζε κάτι αλλο, τα ματια του ήταν καθαρά και η μυτη του δεν έσταζε, το μαλλί του μια χαρά και έκανε και τούμπες. Ο γιατρός ειπε οτι αυτο σημαίνει ότι την έχει σε ελαφριά μορφή, ότι έτσι κ ιαλλιώς δεν κολλάει σε εμάς ακόμα κι αν φτιαρνιστεί κατα πάνω μου όταν περνάω δίπλα. Είπε ότι θέλε ιαντιβίωση αλλιώς θα ταλαιπωρέίται χρόνια με αυτό το πρόβλημα ενώ επιβεβαίωσε τη σκέψη μου ότι μπορεί να πάθει και καμιά φλεγμονή και να μη μπορεί να φάει. Είπε ότι θα έπρεπε να τον δει αλλά έτσι κι αλλιώς το φαρμακα΄κ ιδε θα του κανει κακο ακομα κι αν δεν είναι τόσο χάλια. Έτσι μου έγραψε την αντιβιωσούλα ( ήταν να μου δώσει ιμα πιό ισχυρή αλλά δε ξέρω τελικα γιατι έιπε να πάρω αυτή..) σε κάποιο σημειο μου ειπε κατι για κορτιζόνη αλλά δε θυμάμαι να σας πω το γιατι, μάλλον σε χειρότερες περιπτώσεις... επίσης μου είπε ότι πρωτα απ'όλα πρέπει να καθαριστεί η μύτη του με φυσιολογικό ορό γιατί όσο έχει μυξούλες φωλιάζουν εκεί τα μικρόβια και δεν αφήνουν να δράσει η αντιβίωση. Ομως δυστυχώς δεν έχω το θάρρος να το κάνω και να διακυνδινέψω να πάθω κάτι απο τα γδαρσίματά του, επίσης το γκρί γατάκι που ήταν τόσο χάλια δε το καθαρισα καθόλου κι έγινε καλά μόνο του, καθαρίζεται μόνο του μόλις γίνει καλύτερα, κα ιτα ματάκια του και τη μυτούλα του και το τρίχωμά του. Σε μια άλλη φάση μου είπε ο γιατρός ότι όλο αυτό μπορέι να σχετίζεται με χλαμύδια, δε μου εξήγησε τί ειναι αλλά έιπε ότι οχι σε εμάς αλλά δικά του, και πως ούτε αυτό κολλάει σε εμάς από το γατί. Επίσης μου είπε ότι είνια κακό σημάδι αν τον δώ να έχει ανοιχτώ το στόμα- και να ανασαίνει απ΄οτο στόμα. Αυτό του είπα δεν το κάνει. Όταν γύρισα σπίτι και ετοίμασα το φαγητάκι του τον είδα να ε΄χει ανοιχτό το στόμα για να ανασάνει :( έπαθα σοκ. Ευτυχώς το έκανε για λίγο, και ΕΥΤΥΧΩΣ δεν το ξανάκανε από την ώρα που πίνει το φαρμακάκι. Ο γιατρός είπε οτι αυτή την ίωση ο γατούλης επειδή είναι ανεμβολίαστος θα την είχε από παλιά και τώρα του επιδινώθηκε και σε αυτό βοηθάει η υγρασία.
Τώρα δίνω στο γατούλη την αντιβιωσούλα σερβιρισμένη πάνω στο φαγητάκι του. Του βραζω φτερούγες (μεγάλες) και κάθε φορά που έιναι να πάρει το φαρμακάκι του του καθαρίζω μια φτερούγα από τα κόκκαλα, την κάνω ψιλά κομματάκια, την βάω σε πλαστικό πιατάκι μιας χρήσης κι απο πάνω σερβίρω σαν σάλτσα 2ml αντιβιωσούλα, τόσο έιπε ο γιατρός γιατι ο Παίδαρος είναι και μεγαλούτσικος, έιπε ότι 1ml είνια για μέχρι 3 κιλά γατί.
Πάντως το καλό έινια όπως έιδατε να ρωτάτε έναν κτηνίατρο αν χρειάζεται φαρμακάκι κι όχι να τον αφήνετε έτσι επειδή φάινεται καλά... δε θέλετε να δέιτε τα χειρότερα. Στο γιατρό δε πλήρωσα, γιατί δεν πήγα επίσκεψη με το γάτο κι επίσης το φαρμακάκι το πέρνεις και χωρίς συνταγή. Το φαρμακάκι κάνει 4 ευρώ. Φοράω γάντια νιτριλίου και πιάνω το πιατάκι όταν πάει πιο κει ο γατούλης, το πετάω σε μια σακούλα και μετά στα σκουπίδια στο κάδο της γειτονιάς μαζί με τα γάντια. Επίσης κάθομαι από πάνω μέχρι να ΄φαει το φαγάκι για να μην έρθει κανενα άλλο γατίλ και του το φάει-ποτέ δε ξέρεις- και επίσης σήμερα φύσαγε πολύ και το πιάτο το έπερνε ο αέρας. :) Καλά που ήμουν εκεί.
